පාලූව තනිකම දසත වෙලාගෙන
ළඟින් ඔබ නැති නිසා
දැනෙන තනිකම බෙදා ගන්නට
කිමද ඔබ නොඑන්නේ
හදවතම හුදෙකලාවෙන් නැහැවිලා
නෙතට නැත සැනසුමක්
විටින් විට මඟ බලයි
ඔබේ නීල නෙත් දකින්නට
මුමුණන පෙම් කවි නැත ඇසෙන්නේ
හදවතම හුදෙකලාවෙන් නැහැවිලා
ඔබෙ උරෙන් හිස තබා
ගෙවන්නට හැක කල්පයක්
නමුදු තත්පරයක උණුහුමක් වුව ලබන්නට
අනේ මට බැරි වුණා
නෙත හඬයි ඉකි ගසයි
හදවතම හුදෙකලාවෙන් නැහැවිලා
No comments:
Post a Comment